|
|
!!! miniat: t. 145-146 i półnuta 147, tylko górna 5-linia, ścieśnione. Tu EZnieU (łuk i kawałek) |
|
|
Bez łuku w t. 145-146 w Wf1 (→Wf2) EZnieU tylko "kawałek" 147 |
|
|
EZTU (łuk i kawałek) |
|
|
Łuk w t. 145-148 w Wa EZnieU1 (tylko długi kawałek, bez końcówki) |
Obie pisownie łuku w t. 145-146 – KG (→Wn) i Wf3 (→Wf4) – znaczą w zasadzie to samo, jednak notacja użyta w Wf akcentuje konieczność zatrzymania pełnej wartości rytmicznej akordu w t. 146, co często nie jest przestrzegane w przypadku ostatniej nuty pod łukiem. Chopin niejednokrotnie uciekał się do tego typu pisowni, por. np. cz. I, t. 176, Etiudę a op. 25 nr 4, t. 50, cis op. 25 nr 7, t. 22, 24, 28 i 30 czy Mazurek h op. 33 nr 4, t. 2, 4 i analog.
Łuk Wa może być wynikiem błędnego odczytania wpisanego przez Chopina w podkładzie łuku tenuto – jak w Wf3 – jako przedłużenia na poprzednie takty łuku z t. 147.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf, Autentyczne korekty Wa, Łuki tenuto
notacja: Łuki