Wf2
Tekst główny
KG - Kopia Gutmanna
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugi nakład Wf
Wf3 - Trzeci nakład Wf
Wf4 - Czwarty nakład Wf
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
WfS - Egzemplarz Stirling
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa
porównaj
  t. 46-49

Akcenty długie i  w KG (→Wn)

!!!   wg miniatury = EZnieU

Akcenty długie w t. 46-47 w Wf

jak war 11, ale tylko w t. 46-47 (w t. 48-49 pusto)

5 krótkich akcentów w Wa1

wg miniatury

6 krótkich akcentów w Wa2

wg miniatury (war. 33 + akcent w t. 48)

Akcenty długie w t. 47 i 49 proponowane przez redakcję

TGTU

Oznaczenia o charakterze dynamicznym wykazują w tym fragmencie – zarówno tu, jak w repryzie (t. 233-237) – duże zróżnicowanie, co świadczy o dopracowywaniu przez Chopina tego aspektu wykonania jeszcze w trakcie publikacji dzieła. W poniższej tabeli schematycznie ukazano oznaczenia w poszczególnych źródłach, cyframi 1-5 oznaczając kolejne takty omawianego odcinka:

  takty 1 2 3 4 5
Wf 45-9      
233-7          
KG,
Wn
45-9   *  
233-7
Wa1 45-9
cre
>
>
   -   
>
scen    

-
>
>
do -
233-7
cre

-
>
scen

-
>
do   -
Wa2 45-9
cre
>
>
   -
>
scen

>   -
>
>
do -
233-7
cre

-
>
scen

>   -
>
do   -

* Akcent pominięto w Wn1 w t. 235.

Notacja Wf jest wyraźnie niekompletna. Świadczy o tym brak akcentów w t. 234-235, które w podkładzie musiały być identyczne z t. 46-47 – repryza nie była wszakże w rękopisach wypisana. Podejrzany jest także brak znaków w t. 48-49 i 236-237, gdyż t. 48 jest w Wf pierwszy w nowej linijce, co wielokrotnie powodowało przeoczenia kopistów, sztycharzy, a nawet samego Chopina (możliwe jednak, że to znaki w KG były dopisane przez Chopina).

Kompozytor nie uzupełnił tych miejsc w korektach Wf, jednak przyciągnęły one jego uwagę, gdy przy­go­to­wywał podkład do Wa1. Oznaczenia wpisane przy tej okazji definiują najpóźniejszą autentyczną koncepcję akcentowania i dynamiki tych odcinków. Za miarodajną uznajemy przy tym wersję t. 233-237, w których dopisane przez Chopina oznaczenia nie mie­szają się ani z wcześniejszymi (z Wf), ani z dodanymi przez adiustatora. Ze względu na zamierzoną zgodność obu skrajnych części Scherza, w tekście głównym wersję tę proponujemy w obu miejscach. Ponadto, zgodnie z oryginalną notacją Chopina w [A] (→KG,Wf) przyjmujemy akcenty długie i umieszczamy je pomiędzy pięcioliniami.
Akcenty w t. 48 i 236 dodano w Wa2 pod wpływem Wn.

Oznaczenia KG (→Wn), nie budzące zastrzeżeń pod względem autentyczności, poprawności zapisu czy trafności muzycznej, mogą być w tej sytuacji uważane za alternatywę dla późniejszej koncepcji, zapisanej w Wa1.

Por. przemiany akcentacji w t. 93-96 I cz. Sonaty.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf, Autentyczne korekty KG, Autentyczne korekty Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.