op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll, cz. II
|
|
|
|
Skrótowy zapis repryzy w [A] (→KG) dowodzi, że Chopin nie przewidywał różnic w notacji obu skrajnych części. Z tego względu w tekście głównym uzupełniamy znaki artykulacyjne – kliniki, kropki i akcenty – na wzór odpowiednich taktów początkowej części Scherza (t. 22-25). W przypadku t. 211 i 213 brak oznaczeń w Wa można uważać za dodatkowy argument za autentycznością uzupełnień w t. 23 i 25 – adiustatorzy na ogół są bardziej uważni od kompozytorów i z reguły porównują miejsca podobne. Patrz też t. 209.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji