|
!!! miniat: od 3. ćwierćnuty t. 7 do 1. ósemki t. 9, tylko górna 5-linia (bez nut na dolnej). TGTU |
|
Bez łuków w Wf
|
|
Łuk Wf na podstawie t. 195-196 EZnieU (jeden łuk) |
|
Alternatywna propozycja redakcji EZnieU + drugi łuk EZTU |
|
Łuk Wa, odczyt dosłowny EZnieU2 |
|
Łuk Wa, możliwa interpretacja EZnieU3 |
Ustalenie intencji Chopina w kwestii łukowania t. 8 (wraz z sąsiednimi akordami) napotyka na trudności. Dwa źródła oparte bezpośrednio na [A] różnią się dość wyraźnie i nie jest jasne, czy i które różnice można uznać za niedokładności kopisty lub sztycharza:
- KG ma dwa łuki, które jako analogiczne do łuków w t. 28-29 nie budzą większych zastrzeżeń (porównując ten fragment z jego odpowiednikiem zmierzającym do fis-moll, należy jednak zachować ostrożność, gdyż mimo jednakowego rytmu i akcentacji, melodycznie i fakturalnie różnią się one dość wyraźnie, co mogło wpływać na łukowanie).
- Wf w omawianym miejscu nie ma łuków, co zapewne jest błędem, gdyż w t. 195-196, opartych na tym samym zapisie [A], łuk występuje. Sugeruje on wyodrębnienie trójnutowego motywu z powtarzanymi nutami, którego echo słyszymy następnie oktawę wyżej w t. 10-11 (schemat rytmiczny jest wykorzystany także w następnych taktach). Różnica zasięgu tego łuku w stosunku do pierwszego łuku KG może wynikać z nieprecyzyjnej notacji [A]. Brak łuku nad następnymi dwoma akordami można traktować jako przeoczenie sztycharza. Trzeba też brać pod uwagę możliwość Chopinowskiej poprawki [A] po sporządzeniu KG.
- Łuk Wa, dodany prawdopodobnie przez Chopina w podkładzie do tego wydania, potwierdza rozpoczęcie łukowania już od ostatniej ćwierćnuty t. 7 i obejmuje jednym łukiem cały t. 8. Dokąd dokładnie sięga pozostaje kwestią sporną – przyjmujemy, że tylko do końca t. 8, ale niewykluczone, że dalej, do 1. akordu t. 9.
Wszystkie opisane powyżej wersje mogą być wyrazem intencji Chopina. Najbardziej znacząca muzycznie wydaje się kwestia rozpoczęcia pierwszego (względnie jedynego) łuku w t. 8 – nowa fraza albo następuje po motywach poprzednich taktów, albo nachodzi na ostatni z nich. Liczba i zasięg łuków w dalszej części t. 8 sugeruje różne niuanse artykulacji tych prowadzących do Ges-dur akordów, nie rzutując na postrzeganie ważnych w przebiegu całości Scherza motywów. Za najbardziej wiarygodne źródłowo i naturalne pianistycznie uważamy wersje KG (tekst główny) i dwie wersje oparte na zrekonstruowanym na podstawie repryzy łuku Wf.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błędy Wf, Autentyczne korekty Wa
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji