Wn2mar
Tekst główny
KG - Kopia Gutmanna
Amar - Autograf fragmentu marsza
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugi nakład Wf
Wf3 - Trzeci nakład Wf
Wf4 - Czwarty nakład Wf
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
WfS - Egzemplarz Stirling
WfD - Egzemplarz Dubois
Wf5 - Drugie wydanie francuskie
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2mar - Drugie wydanie niemieckie Marsza
Wn2 - Poprawiony nakład Wn
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
porównaj
  t. 11-13

Pedalizacja w t. 11 w KG (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: nic.             Tu pedał tylko w t. 11

Pedalizacja w t. 11-13 w KG (możliwa interpretacja) i Wf (→Wa)

trzy takty jak w t. 11 (EZTU + EZnieU)

Bez oznaczeń w Wn1 (→Wn2mar)

Pedalizacja w t. 11-12 w KG (interpretacja kontekstowa) i Wn2

[A] (→KG) partia l.r. w t. 12-13 oznaczona jest jako powtórzenie t. 11. Powoduje to niejasność, jeśli chodzi o pedalizację, gdyż nie wiadomo, czy ma ona być uwzględniona w powtórzeniach. W Wf (→Wa) uznano, że tak, natomiast w Wn1 (→Wn2mar) oznaczeń nie ma wcale (być może sztycharz nie był pewien, co należy zrobić i w końcu zapomniał o problemie). Jeśli brać pod uwagę jedynie dolną pięciolinię, rysują się dwie możliwości:

  • pedalizacja tylko w t. 11 – znak powtórzenia dotyczy tylko nut;
  • pedalizacja we wszystkich trzech taktach – znak powtórzenia dotyczy całego tekstu na dolnej pięciolinii.

Druga możliwość wydaje się trudna do zaakceptowania ze względu na nietłumaczące się brzmieniowo zmieszanie harmonii w t. 13. Natomiast pierwszą można by uznać za zamierzoną przez Chopina, gdyż mógł on uważać powtórzenie pedalizacji w identycznym takcie za oczywiste i niewymagające oznaczenia.

Rozumowanie to otwiera jednak przed nami jeszcze jedną możliwość interpretacji zapisu tych taktów: należy uwzględnić fakt, że t. 12 oznaczony jest w rękopisach jako powtórzenie poprzedniego także w partii pr.r. Oznacza to przecież, że Chopin uważał ten takt za będący w całości powtórzeniem poprzedniego, razem z wszystkimi wskazówkami wykonawczymi (oprócz łuku). Natomiast w t. 13, z odmienną partią pr.r., znak powtórzenia może mieć już węższy zakres, obejmujący jedynie nuty. Rozwiązanie to, zastosowane w Wn2, jest zdaniem redakcji najtrafniejsze z punktu widzenia zarówno źródłowego, jak i pianistycznego.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn

notacja: Pedalizacja

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Kolekcja Ewy i Jeremiusza Glensków, Poznań