op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 64 nr 2, Walc cis-moll
Po 2. mierze tego taktu AI ma znak repetycji, kończący powtarzany, 16-taktowy odcinek rozpoczęty na 3. mierze t. 32. Aby zachować równoległość zapisu z tekstem głównym opartym na A (→Wf→Wn,Wa), zaznaczone powtórzenie wypisujemy nutami (oryginalny zapis jest dostępny w wersji "transkrypcja"). Podobny zabieg stosujemy w przypadku As, choć w szkicu powtórzenie t. 33-48 nie jest w żaden ogólnie przyjęty sposób oznaczone. Za wskazówkę w tym względzie można uważać podwójną kreskę po t. 48, choć może ona być też sygnałem zmiany tonacji (również nie zaznaczonej). Narzucającą się symetrię w proporcji poszczególnych części Walca można tu także uznać za argument – dwie podobnie zbudowane 32-taktowe części, początkowe cis-moll i più lento Des-dur, znajdują naturalne dopełnienie w przedzielającym je odcinku o długości również 32 taktów.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Skróty pisowni i inne
