op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 64 nr 2, Walc cis-moll
Akordy na 2. i 3. mierze taktu w Wf (→Wa,Wn1op,Wn1cis) to najprawdopodobniej pomyłka – patrz t. 34. Wprowadzenie sekst w późniejszych Wn to z pewnością adiustacja ujednolicająca t. 34, 98 i 162, w tym przypadku dająca zdaniem redakcji poprawny rezultat.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
