We wcześniejszych autografach nuta melodyczna ma dłuższą wartość rytmiczną, nieuwzględniającą uderzeń l.r. Wartość nuty w As trudno zresztą sprecyzować, gdyż niewykluczone, że Chopin zmieniał zapis główki tej nuty (półnuta-ćwierćnuta), a brak pauz może oznaczać, że zamierzoną wartością była półnuta z kropką, jak jest w AI. W naszej transkrypcji przyjmujemy, że jest to półnuta, co odpowiada dosłownemu odczytaniu.
Analiza przemian linii melodycznej tej części, począwszy od jej najwcześniejszej wersji, ujawnia ewolucję koncepcji frazowania, która prawdopodobnie była główną przyczyną skrócenia tej nuty w A (→Wf→Wn,Wa). Rekonstrukcja wcześniejszej wersji As, uwzględniająca nuty wykreślone potem przez Chopina, prowadzi do następującego wniosku – punktem wyjścia były dwie czterotaktowe frazy, z których druga była sekwencyjnym powtórzeniem pierwszej. Domknięcie stanowiła ośmiotaktowa fraza, rozwijająca tę samą ideę początkową (poniższa rekonstrukcja jest do pewnego stopnia hipotetyczna – odczytanie skreślonych nut jest problematyczne):
Zwraca uwagę ciągłość linii melodycznej – mimo wyraźnie ukształowanej progresji podziały między frazami są praktycznie niezauważalne. Myślenie czterotaktami, choć już mniej regularnymi, zostało zachowane zarówno w "ostatecznej" wersji As, jak i w zapisie AI. W tym ostatnim dowodzą tego między innymi łuki, ani razu niewykraczające poza ostatni takt cztero- lub ośmiotaktu (t. 68, 72, 80, 84, 88).
W wersji przygotowanej do druku czterotaktowy schemat zachował się jedynie w partii l.r., w typowy sposób splatającej taneczny rytm z wypełnieniem harmonicznym. Natomiast frazy linii melodycznej oscylują wokół wyjściowego, czterotaktowego schematu – pierwsza jest nieco dłuższa, druga krótsza – co wraz z oddechami, wyraźnie zaznaczonymi właśnie za pomocą pauz i przesuniętych łuków, stwarza wrażenie improwizowanej swobody, napędzanej jedynie nieskrępowaną ekspresją.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
notacja: Rytm
