op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
W 2. połowie taktu jedynym znakiem chromatycznym w partii pr.r. jest w KG i Wf 
podwyższający d3 na dis3. Notacja ta, choć niedokładna, determinuje także brzmienie 6. i 10. szesnastki 2. połowy taktu jako dis2 i dis1. W Wa dodano przed 3. od końca szesnastką (dis1) i niepotrzebny przed gis2 w 3. grupie szesnastek. Tylko Wn ma poprawną notację, w której wskazano podwyższenie 3., 7. i 11. szesnastki na fis3, fis2 i fis1. Patrz t. 11.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Błędy Wa, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość