|
as2 w KG (→Wn1) i Wf (rutynowa interpretacja), Wa i Wn2 (→Wn3) !!! miniat: pół taktu i 4 szesnastki, tylko górna 5-linia. Tu bemol przed tylko 5. szesnastką (nie licząc innych dźwięków es2, b2 itp.) |
|
|
a2 w KG (→Wn1) i Wf (interpretacja kontekstowa) !!! TGTU |
Przed 5., 15., 19. i 23. szesnastką w KG (→Wn1) i Wf nie ma żadnego znaku chromatycznego, tak iż należałoby je wszystkie odczytywać jako a2. W 2. połowie taktu jest to w oczywisty sposób błędne, co skłoniło adiustatora Wn2 (→Wn3) do uznania całości tego taktu za przykład pominięcia znaku aktualnej tonacji i dodania 
już przy pierwszej z wymienionych nut. Bemol w tym miejscu znajduje się także w Wa, co mogłoby w zasadzie odpowiadać pisowni Chopina w podkładzie do tego wydania. Zdaniem redakcji, jest jednak bardziej prawdopodobne, że również w Wa mamy do czynienia z ingerencją adiustatora:
-
w podobnym zwrocie melodycznym w t. 48 jako 5. szesnastka występuje eis2, co więcej, brak jest w źródłach
przywracającego e2 w 2. połowie taktu; - Chopin niewątpliwie słyszał as2 dopiero w 2. połowie taktu, gdzie jest ono oczywiste ze względu na As w basie. Pierwsza połowa taktu mogła być zatem zapisana bezbłędnie, choć w sposób mylący, jeśli wziąć pod uwagę ugruntowaną tonację As-dur w poprzednim takcie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość
