|
!!! miniat: od 5. nuty (a) do fis (11. lub 10.), tylko dolna 5-linia, bez łuku. TGTU (nuty i [14] ) |
|
|
!!! EZnieU (nuty i 13) |
|
|
13 nut w Wa2 (→Wa3) z palcowaniem !!! war 22 + kursywa redakcyjna 312 ais-h-cis1; 41 fisis a; 1 e. |
W KG fakt dopisania ósmej trzydziestodwójki (gis) nie ulega najmniejszej wątpliwości – nuta jest w sposób widoczny wstawiona pomiędzy dwie sąsiednie. Uzupełnienie miało na celu zmianę prawidłowo zapisanej wersji pierwotnej (a nie np. korektę błędu kopisty), gdyż cała grupa oznaczona jest liczbą 13, odpowiadającą liczbie nut przed uzupełnieniem. Taką zmianę mógł wprowadzić tylko Chopin, a ponieważ nigdy później się z niej nie wycofał, można ją uważać za ostateczną.
Z drugiej strony jednak, Chopin nie zadbał o wprowadzenie tej wersji w pozostałych rękopisach edycyjnych, ani nie zrobił tego korygując Wf. Także w egzemplarzach uczniów ani razu nie zakwestionował pierwotnej, trzynastonutowej wersji, która tym samym była przez niego akceptowana na lekcjach.
Wersja pierwotna zawiera charakterystyczny zwrot melodyczny złożony z trzech nut, z których dwie pierwsze opisują ostatnią z nich – fisis-a-gis. Przewija się on – na różnych dżwiękach – wielokrotnie w całej Etiudzie, np. jako gis-h-a występuje 8 razy w pierwszych 16 taktach (wstęp oraz t. 3, 4, 6, 8, 12, 15 i 16). Jaki mógł więc być powód rezygnacji z tego zwrotu? Być może Chopin wolał nawiązać tu do figury rozpoczynającej ten takt, by zachować jej jednolitość, a z przywołaniem opisanego motywu zaczekać do następnego taktu, gdzie pojawia się pięciokrotnie (w tym 3 razy w postaci łańcuchowej kombinacji).
Nie można więc wykluczyć, że mamy tu do czynienia z wahaniem Chopina między dwiema wersjami źródłowymi (udokumentowany korektami przykład takiego wahania znajdujemy w t. 25).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany linii głównej, Autentyczne korekty KG
notacja: Wysokość