Wf1
Tekst główny
KG - Kopia Gutmanna
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Inny egzemplarz Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 1

Łuki KG

!!!   miniat: ostatnia grupa wstępu i pół t. 1 (półnuta i trochę pustego, żeby łuki można był odczuć, ocenić, zrozumieć..., nawet te krótsze. Tylko dolna 5-linia, bez pedału, wideł, akcentu. tu łuk nad wstępem i od przednutki (oba EZnieU)

Łuki w Wf i Wn1

!!!      też dwa, lewy = EZnieU, prawy = EZnieU2

Łuk w Wa i WfS

!!!      TGTU

Łuki w Wn2 (→Wn3)

!!!     jak war. 22 + łuczek od przednutki (do zrobienia)

Łuk Wa można by uznać za wynik niezrozumienia rękopisu (być może niedokładnego), gdyby nie przedłużenie łuku wpisane – zapewne przez Chopina – w WfS. Wydaje się zatem, że adekwatne oznaczenie zazębiających się fraz nurtowało Chopina zarówno na etapie przygotowywania Etiudy do druku, jak i wiele lat później na lekcjach. Wersje Wf i Wn1 oraz Wn2 (→Wn3) zapewne są tylko konwencjonalnymi interpretacjami rękopiśmiennej notacji, jaką widzimy w KG.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfS

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.