Palcowanie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
|
t. 15
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Zdaniem redakcji, różnice w liczbie cyfr palcowania najłatwiej wytłumaczyć w następujący sposób. W [A] Chopin wpisał 9 cyfr, jak to widzimy w Wa1. Dwie ostatnie zostały w KF (→Wn) przeoczone przez kopistę, zaś dziesiątą dodał Chopin, korygując Wf. Uzupełnienie to powtórzono w Wa2 (→Wa3). Por. t. 17-18. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 17-18
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
W KF (→Wn) palcowanie wpisane jest tylko w dwóch charakterystycznych miejscach – pod pojawiającą się po raz pierwszy w Etiudzie opadającą gamą chromatyczną w 2. połowie t. 17 oraz pod koniec t. 18, gdzie przy zmianie kierunku ruchu Chopin wskazał palcowanie odmienne od generalnego schematu. Większa liczba cyfr w Wa1 oznacza prawdopodobnie, że jeszcze na etapie przygotowywania rękopisów edycyjnych kompozytor uznał te wskazówki za niewystarczające. Ostatecznie, najprawdopodobniej korygując Wf, podał pełne palcowanie dolnego głosu i kilka dalszych wskazań dla górnego. Tę ostatnią wersję powtórzono – bez ostatniej cyfry górnego głosu – także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 19-20
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Trudno stwierdzić, jak powstała różnica między KF (→Wn) a Wa1 – może to być wynik Chopinowskich uzupełnień podkładu do Wa (por. t. 17-18) lub przeoczenie Fontany. Uzupełnienia wprowadzone przez Chopina zapewne w korekcie Wf, powtórzono także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 21-22
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Takty te, będące dokładnym powtórzeniem t. 5-6, w KF (→Wn) i podkładzie do Wa (→Wa1) nie zostały opalcowane. Najprawdopodobniej tak samo było w podkładzie do Wf, a dopiero korygując to wydanie, Chopin dodał pewne wskazówki. Nawiązują one do dokładnych oznaczeń z t. 5-6 i 9-10, przypominając mniej typowe sytuacje, związane z układem dwóch sąsiadujących białych klawiszy. Można stąd wyciągnąć wniosek, że za typowe, niewymagające przypomnienia kompozytor uważał naprzemienne użycie palców 1-2 (w dolnym głosie) i 4-3 (w górnym) dla następstw białego i czarnego klawisza. Palcowanie to powtórzono także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 23-26
|
Utwór: op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
..
Palcowanie Chopinowskie – oznaczone według tych samych zasad, co w poprzednim czterotakcie – zostało najprawdopodobniej dodane w czasie korekty Wf. Na podstawie tego wydania uzupełniono później wskazówki także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »