


![]() |
!!! miniat: 3 ostatnie grupy, tylko górna 5-linia, bez łuku. Tu EZTU (bez dodatkowego # i "normalne" pozycje nut, wiązań i palców) |
|
![]() |
ais1 w Wn3 !!! EZnieU = dodatkowy # ais1, przesunięta tercja z palcami i dłuższe wiązanie |
Zmiana wprowadzona w Wn3 zadziwia stopniem niezrozumienia harmonii tego miejsca, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że wprowadzono ją już w 2. połowie XIX wieku, a adiustator Wn powinien był znać przynajmniej kilka utworów Chopina, w których użyty jest akord o podobnej strukturze (gis-fisis-a-cis-e), jak choćby Scherzo h op. 20, t. 594-599, Nokturny f op. 55 nr 1, t. 22-23 i H op. 62 nr 1, t. 18, Polonez-Fantazja op. 61, t. 145, Barkarola op. 60, t. 48-49. Zlekceważono także Chopinowskie palcowanie, które do zmienionego tekstu zupełnie nie pasuje. Podobnie w analogicznym t. 56.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość