Wn2
Tekst główny
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn1b - Wadliwy nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 52

a1 w KF (→Wn1Wn2), Wf i Wa

!!!   miniat: 3 ostatnie grupy, tylko górna 5-linia, bez łuku.    Tu EZTU (bez dodatkowego # i "normalne" pozycje nut, wiązań i palców)

ais1 w Wn3

!!!      EZnieU = dodatkowy # ais1, przesunięta tercja z palcami i dłuższe wiązanie 

Zmiana wprowadzona w Wn3 zadziwia stopniem niezrozumienia harmonii tego miejsca, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że wprowadzono ją już w 2. połowie XIX wieku, a adiustator Wn powinien był znać przynajmniej kilka utworów Chopina, w których użyty jest akord o podobnej strukturze (gis-fisis-a-cis-e), jak choćby Scherzo h op. 20, t. 594-599, Nokturny f op. 55 nr 1, t. 22-23 i H op. 62 nr 1, t. 18, Polonez-Fantazja op. 61, t. 145, Barkarola op. 60, t. 48-49. Zlekceważono także Chopinowskie palcowanie, które do zmienionego tekstu zupełnie nie pasuje. Podobnie w analogicznym t. 56.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.