Wn3
Tekst główny
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn1b - Wadliwy nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 30-31

Szesnastka d2 i przetrzymane b1 w KF i Wn2

!!!   miniat: ta ósemka i 1. ósemka t. 31, tylko górna 5-linia.          Tu szesnastka d2 bez pauzy i bez kropki staccato

Ósemka d2 i powtórzone b1 w Wf

!!!    TGTU = bez łuku przetrzymującego b1; kropka staccato nad d2

Ósemka d2 i przetrzymane b1 w Wn1

!!!          Tu ósemka d2 bez kropki staccato

Szesnastka d2, pauza i przetrzymane b1 w Wa i Wn3

!!!          Tu szesnastka d2 z pauzą i bez kropki staccato

Alternatywna wariantowa propozycja redakcji

!!!      ósemka d2, kropka staccato nad nią i łuk b1 w nawiasie

Poszczególne źródła różnią się notacją rytmiczną ostatniej tercji. Dotyczy to trzech elementów:

  • Autentyczność zapisanej w KF i Wa wartości szesnastki dla nuty d2 jest niepodważalna. Samo zapisanie tej tercji z rozbiciem na głosy sugeruje odrębny charakter każdego ze składników, np. poprzez różnicę wartości rytmicznej. Z drugiej strony, ósemka w Wf może być wynikiem Chopinowskiej poprawki, wprowadzonej jeszcze w podkładzie lub w trakcie korekty druku. Znaczącym argumentem na rzecz takiego scenariusza jest kropka staccato dodana nad tą ósemką – gdyby sztycharz zmienił szesnastkę na ósemkę, by skorygować domniemany błąd rytmiczny, nie miałby powodu dodawać tej kropki (tak właśnie postąpił adiustator Wn1).
  • Pauza dopełniająca wartości rytmiczne górnego głosu mogła być dodana przez adiustatora Wa, ale mogła też zostać omyłkowo pominięta przez Fontanę w KF.
  • Podobnie jak w przypadku szesnastki d2, nie ma powodu wątpić w autentyczność łuku przetrzymującego b1, występującego w KF (→Wn) i Wa. Jego brak w Wf może być zwykłym przeoczeniem, można go jednak również tłumaczyć późniejszą poprawką Chopina. Na duże prawdopodobieństwo tej drugiej możliwości wskazują trzy inne uzupełnienia tekstu w tym miejscu – kropka staccato oraz  i pedalizacja na początku t. 31.

Z powyższej analizy wyciągamy następujące wnioski praktyczne, dające podstawy do zredagowania tekstu głównego:

  • dla górnej nuty przyjmujemy notację Wf, która może być wynikiem korekty Chopina. Wszystkie trzy wersje pretendujące do miana autentycznych – KF, Wf i Wa – są zresztą niemal równoważne, jeśli chodzi o efekt brzmieniowy;
  • w znacznie istotniejszej kwestii przetrzymania lub powtórzenia nuty b1 decydujemy się również na wersję Wf, najprawdopodobniej zaakceptowaną, a może nawet wprowadzoną przez Chopina podczas korygowania tego wydania. Ze względu jednak na brak zupełnej pewności co do ostatecznej intencji kompozytora proponujemy alternatywne rozwiązanie wariantowe z łukiem w nawiasie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Niedokładności KF

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa