op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll



op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
W KF 2., 3. i 4. grupa szesnastek zapisane są skrótowo jako powtórzenie pierwszej. Notacja ta – z pewnością zaczerpnięta z [A] – niewątpliwie oznacza powtórzenie realnych wysokości dźwięków z 1. grupy, a nie samych nut bez znaków chromatycznych, czego nie zrozumiano początkowo w żadnym z pierwszych wydań (Wf, Wa1, Wn1). Konieczne krzyżyki, pojedyncze i podwójne, dodano dopiero w Wa2 (→Wa3) i Wn2 (→Wn3).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Skrótowy zapis A
notacja: Skróty pisowni i inne