Zagadnienia : Niedokładności Wn
t. 35-36
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
W tekście głównym podajemy notację wzorowaną na Wf jako zapewne najpóźniejszą i najbardziej konsekwentną – akcenty, półnuty i pedalizacja zgodnie precyzują sposób wykonania. Z pozostałych źródeł wynika, że możliwość wyodrębnienia głosu tenorowego Chopin próbował zaznaczyć w różny sposób. W wersji Wa zwraca uwagę pierwotna postać 1. akordu (z a), błąd w pedalizacji i umieszczenie akcentów z niewłaściwej strony. Notacja KF jest niekonsekwentna (akcent nad fis1, osobna laseczka dla e1) i niekompletna (brak pedalizacji). W Wn uległa ona dalszemu zniekształceniu – e1 nie jest wydzielone, a w Wn1 pominięto akcent. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||
t. 69-72
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Określenie cresc. Chopin dopisał w KF i w podkładzie do Wa. W tekście głównym zasięg wskazówki podajemy na podstawie KF. Doprowadzenie kreseczek do w t. 73, co zrobiono w Wn, kłóci się ze znakiem (takie zestawienia czasem zdarzają się u Chopina, ale tylko, gdy występują co najmniej dwie niezależne linie lub plany dźwiękowe). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty KF |
|||||||||||||||
t. 130-133
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Akcent długi w t. 130 musiał znajdować się w [A], natomiast pozostałe zostały przez Chopina dopisane w KF i przypuszczalnie w podkładzie do Wa. Dopisane znaki mają postać akcentów długich i tak zostały odtworzone w Wa i Wn1. W późniejszych Wn zmieniono je na zwykłe, krótkie akcenty. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |