Zagadnienia : Adiustacje Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 36
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Mimo że na pewnym etapie – poprawiając podkład do Wa – Chopin najprawdopodobniej uważał wersję z fis za lepszą, w tekście głównym pozostawiamy występującą w Wf i KF (→Wn) wersję z E. Wersję tę wprowadzono – zapewne na podstawie Wf – także w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 45-48
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 49-57
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
W t. 49, 52-53, 55 i 57 w Wn dodano pauzy dla dolnego głosu l.r., co powtórzono w Wa3. Chopin na ogół nie komplikował zapisu tego typu pauzami, które w muzyce fortepianowej nie są konieczne dla jednoznacznego odczytania tekstu. Patrz też t. 50 i 51. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||
t. 49-52
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 50
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Półnuta E nie jest przedłużona punktem w żadnym ze źródeł. W analogicznym t. 86 jedno ze źródeł – Wf – ma jednak półnutę z kropką, tak iż można się zastanawiać, która z wartości jest prawidłowa. Jeśli wziąć pod uwagę autentyczną pedalizację, zapewniającą brzmienie tej nuty przez cały takt, to okaże się, że wybór wartości rytmicznej ma właściwie tylko ideowe znaczenie. Dlatego nie ingerujemy tu w tekst źródłowy i wersję tę przyjmujemy w tekście głównym także w t. 86. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »