Wf1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn1b - Wadliwy nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 46

Bez znaku w A (→KFWn) i Wa

!!!   miniat: na wzór t. 8.    Tu pusta klisza 

 w Wf

!!!    jak TGTU, ale bez nawiasu

Wariantowa propozycja redakcji

Znak , dodany przez Chopina w korekcie Wf, dowodzi, iż na ostatnim etapie formowania się zapisu Etiudy, kompozytor postanowił utrwalić ten właśnie sposób wykonania – przynajmniej tu, za drugim razem – mimo iż wcześniej (por. t. 8) wydawał się nie być tak zdecydowany. Uprawomocnia to dodatkowo połączenie tego crescenda z poprzedzającą je parą widełek, zaproponowane przez nas za pierwszym razem, w t. 8. Z drugiej strony, obraz dźwiękowy całości odcinka obejmującego t. 39-53 jest w Wf wyraźnie inny niż w KF – jedyne trzy znaki dynamiczne pojawiają się w Wf w t. 44-46. Biorąc to pod uwagę, uważamy, że w tekście głównym opartym zasadniczo na KF możliwość nieuwzględniania omawianego  w t. 46 powinna być pozostawiona wykonawcom.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż