Ustalenie początku znaku 
nie jest w A łatwe. Wydaje się, że w pierwszym rzucie Chopin rozpoczął widełki między 1. a 2. ósemką t. 35, następnie jednak poprawił je grubszą kreską, przesuwając początek w okolice 4. ósemki taktu. Linie pozostałe po pierwotnym wpisie włączył w obejmujący tę frazę łuk. Para znaków 
definiuje w A falę dynamiczną obejmującą t. 35-37, a więc długości trzech taktów.
Pozostałe dwa rękopisy edycyjne – KF i podkład do Wa – mają dłuższe znaki, wypełniające w zasadzie całą, czterotaktową frazę. Znak jest przy tym w Wa na tyle wyraźnie przesunięty w stosunku do swojego odpowiednika w KF, że wydaje się mało prawdopodobne, by występowała między nimi jakaś zależność źródłowa. Prowadzi to do wniosku, że to sam Chopin przypuszczalnie wpisywał omawiane znaki we wszystkich trzech rękopisach edycyjnych. To z kolei oznacza, że dwukrotnie objął falą dynamiczną cały czterotakt, a tylko raz pominął jej ostatni takt.
Bazując na powyższej analizie, w tekście głównym podajemy widełki KF, uważając jednak trzytaktowy niuans A za praktycznie równorzędną, alternatywną wersję dynamiki.
Zachowujemy zgodne z rękopisami położenie znaków nad partią pr.r. Nie można jednak wykluczyć, że powodem takiego ich ulokowania był po prostu brak miejsca pomiędzy pięcioliniami i przeniesienie ich na typowe miejsce, jak to zrobiono w Wn, jest uzasadnione.
Brak znaków w Wf, choć zastanawiający, jest jednak najprawdopodobniej następstwem nieuwagi sztycharza.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji