|
Łuki A, prawdopodobne odczytanie !!! miniat: wg wzoru; tu EZnieU |
|
|
Łuk A, możliwa interpretacja !!! EZnieU2 |
|
|
Łuki KF !!! TGTU |
|
|
Łuki Wf !!! EZnieU4 |
|
|
Łuk Wa !!! EZnieU3 |
|
|
Łuki Wn !!! EZnieU5 |
Łukowanie tego fragmentu występuje w źródłach w pięciu wersjach, z których jedna dopuszcza dwa sposoby odczytania. Za autentyczne można jednak uznać tylko trzy z nich, odpowiadające pisowni rękopisów:
- Łukowanie A, w którym za miarodajny uznajemy łuk na końcu t. 17. Takt ten, występujący na końcu linii, objęty jest łukiem zakończonym na ostatniej ósemce. Przerwanie łuku wydaje się być potwierdzone poprawką rytmiczną – Chopin wykreślił łuk i nutę przedłużające brzmienie ostatniego fis2 melodii, przez co następujące po nim e2 jest oddzielone pauzą. Takty 18-19 objęte są jednym łukiem, w widoczny sposób połączonym przez Chopina na przejściu taktów.
- Łukowanie A, w którym za miarodajny uznajemy łuk na początku t. 18, sugerujący kontynuację poprzedniego łuku. Najważniejszym argumentem za taką interpretacją jest połączenie łuków pomiędzy tymi taktami wpisane przez Chopina w KF. Warto też zwrócić uwagę, że pauza rozdzielająca nuty melodii najwyraźniej nie przeszkadzała Chopinowi w łączeniu łuków ani w KF (t. 17-18), ani w A (t. 18-19). W tej wersji cały omawiany fragment objęty jest jednym łukiem.
- Łukowanie KF, korygowane przez Chopina, który połączył łuki pomiędzy t. 17-18. Wersja ta, w której echo ostatniej frazy pierwszej części Etiudy objęte jest jednym łukiem, a pierwszy motyw środkowej części drugim, wydaje się najbardziej przekonująca muzycznie.
Pozostałe trzy wersje, występujące w wydaniach, odpowiadają trzem powyższym, zawierają jednak drobne niedokładności – w Wf i Wa łuk w t. 19 doprowadzony jest za daleko (w A widać nawet skreślenie takiej dłuższej końcówki łuku, czego nie uwzględniono w Wf), natomiast w Wn skrócono łuk w t. 18.
W tekście głównym podajemy łukowanie KF, zweryfikowane przez Chopina i naturalne w swej zgodności ze strukturą fraz. Dodatkowym argumentem za tą wersją jest możliwość następującej pomyłki Chopina w A: kompozytor poprawiając KF zauważył, że trzeba połączyć łuki pomiędzy t. 17-18. Chcąc następnie wprowadzić analogiczną poprawkę w A (i przypuszczalnie w podkładzie do Wa), szukał dwóch zapisanych koło siebie taktów z rozdzielonymi łukami. Zmylony przejściem do nowej linii, które rozdzieliło poszukiwane takty, w pośpiechu połączył łuki o takt za daleko.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Niedokładności Wf, Poprawki A, Autentyczne korekty KF, Łuki tenuto
notacja: Łuki