op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll



op. 25 nr 2, Etiuda f-moll
Tak jak w przypadku łuków, w tekście głównym podajemy 4 kropki portato, opierając się na autorytecie AW i Wf. Trzeba jednak stwierdzić, że w większości źródeł pochodzących od [A] dostrzeżono 5 kropek. Możliwe więc, że taka właśnie była ostateczna intencja Chopina w tej kwestii (wersja AW byłaby wówczas po prostu wcześniejsza, a Wf – niedokładna).
Możliwe też jednak, że liczbę kropek należy wiązać z łukowaniem – ciągły łuk, jaki mają KDP i Wa, dla określenia wykonania, w którym po des3 następuje oddech i 4 ósemki portato, wymaga zapisania 5 kropek. Natomiast po wydzieleniu łukiem ostatnich 4 ósemek, tylko one wymagają opatrzenia kropkami dla wskazania artykulacji portato. Ta ostatnia pisownia – niezależnie od kwestii źródłowych – wydaje się więc czytelniejsza.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki