Wa1
Tekst główny
AI - Wcześniejszy autograf
A - Autograf
KDP - Kopia Delfiny Potockiej
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn1b - Wadliwy nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Zmieniony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 35-36

Jeden łuk w AI i Wa

!!!   miniat: 3 ostatnie nuty t. 35 i pół t. 36, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.        Tu EZnieU

Dwa łuki w A

!!!     pierwszy = TGTU, drugi od es2 na 2. mierze do kontynuacji

Dwa łuki w KDP i Wf

!!!      od kontynuacji do końca t. 35 i od początku 36 do kontynuacji

Dwa łuki w Wn1

TGTU

Dwutaktowy łuk w Wn2 (→Wn3)

!!!    = łuk na całą linijkę, z obu stron bez kontynuacji)

Nie jest jasne, jak należy interpretować łuki A na początku t. 36. Rozwiązanie proponowane przez redakcję – zarówno w tym takcie, jak i w podobnych t. 38 i 40 – opiera się na następujących przesłankach:

  • Chopin uważał drobne nuty wypełnienia harmonicznego za podlegające łukom definiującym frazowanie linii melodycznej; nie zawsze też starannie oznaczał zakończenia łuków – patrz charakterystyka A;
  • zakończenie łuku na nucie as2 w żadnym z tych trzech miejsc nie budzi w A najmniejszych wątpliwości, a w t. 36 i 38 oznaczone jest wręcz demonstracyjnie; w przypadku początku następnego łuku nie jest to już tak wyraźne;
  • na cezurę po 1. szesnastce taktu wskazuje oznaczenie dynamiczne (); także pozycja figuracji w 1. grupie szesnastek t. 36, nie kontynuująca bezpośrednio pozycji poprzedniego akordu, może być traktowana jako sugestia takiego podziału;
  • tak zrozumiano łuki A w Wn1.

Jeśli chodzi o sytuację w pozostałych źródłach, to niemal wszystkie te, w których łuk w ogóle jest w rozpatrywanych miejscach przerwany, bliższe są proponowanemu przez nas rozwiązaniu – rozpoczęcie łuku od początku taktu oznacza przecież, że moment przerwania wypada tylko o szesnastkę wcześniej, a w jednym wypadku (Wf w t. 38) łuki są wręcz dokładnie takie, jak w naszej propozycji.

Zmiana łukowania w Wn2 (→Wn3) jest całkowicie dowolna – nie tylko połączono łuki na początku t. 36, ale też przerwano je na początku t. 35 i na końcu t. 36, najwyraźniej dopasowując łukowanie do podziału tekstu na linijki. Podobnie w pozostałych dwóch miejscach.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Błędy KDP

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: National Library of Scotland, Edynburg