|
|
|
Łuki l.r. w 4 analogicznych t. 17, 21, 25 i 29 budzą w A wątpliwości, co do ich zamierzonego przez Chopina zasięgu. Także w kilku innych miejscach zapis jest wyraźnie niedokładny – por. t. 16-18, 23-24 i 55.
Notacja łuków w A, mimo iż w wielu miejscach niepozbawiona subtelności, jest jako całość niezbyt staranna. Skłania to do interpretowania sytuacji wątpliwych w sposób możliwie najprostszy, a przy tym odpowiadający zarówno wyrazistej narracji muzycznej, jak i naturalnym gestom pianistycznym.
W omawianych taktach łuk l.r. biegnący od 2. ćwierćnuty trzeba uznać za zdecydowanie naturalniejszy ze względu na konieczność oderwania i przeniesienia ręki po uderzeniu nuty basowej F oraz zgodność artykulacji partii obu rąk.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji