mUltimate Chopin

op. 42, Walc As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 182

Utwór: op. 42, Walc As-dur

B-des-g w Wf0 (→Wf,Wa,Wfn→Wn1)

es-g w Wn2 (→Wn3)
..

W analogicznym t. 10 Chopin zmienił akordy B-des-g na tercje es-g. Poprawkę tę wprowadził we wszystkich trzech podkładach – zarówno w Wfn (→Wn), jak i w podkładach dla Wf i Wa. Brak odpowiednich zmian w t. 182 jest najprawdopodobniej wynikiem przeoczenia – opuszczenie poprawki w jednym z kilku podobnych miejsc często się Chopinowi zdarzało – toteż i w tym takcie podajemy skorygowaną wersję z lżej brzmiącymi tercjami. Identyczną zmianę wprowadzili adiustatorzy Wn2 (→Wn3). 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 196

Utwór: op. 42, Walc As-dur

c2 w Wf0 (→Wf,Wa,Wfn→Wn1)

as1 w Wn2 (→Wn3)
..

Na początku taktu Wf (→Wfn→Wn1,Wa) ma c2, co najprawdopodobniej jest charakterystycznym błędem sztycharza (tzw. błąd "tercjowy"). W analogicznym t. 24 we wszystkich źródłach jest nuta as1. Odpowiednią poprawkę wprowadzono w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 217

Utwór: op. 42, Walc As-dur

..

W całym takcie Wf0 (→Wf,Wfn) ma tylko dwa przygodne znaki chromatyczne – obniżający g2 na ges2 na 3. ósemce i  podwyższający as1 na a1 w l.r. Z trzech niewątpliwie przeoczonych znaków w pr.r. najbardziej razi brak podwyższającego as1 na a1 na początku taktu; znak ten został dopisany ołówkiem w WfD, dodano go też w Wn i Wa. W obu tych wydaniach dodano także przed ostatnią ósemką, ale w pełni poprawną notację ma tylko Wn. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 218-219

Utwór: op. 42, Walc As-dur

..

W obu taktach w Wf0 (→Wf,Wfn) nie ma ani jednego  obniżającego g3(2) na ges3(2). Bemole w t. 217 i 220 dowodzą przeoczeń Chopina, prawdopodobnie jeszcze w [A]. Niektóre potrzebne znaki kompozytor dopisał ołowkiem w WfD (oba przed ges3) i WfJ (na początku t. 219). Uzupełniono je także w Wn i Wa (znak w t. 218 dopiero w Wn2 i Wn3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfJ

t. 232-235

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Łuk w Wfn

 

Łuk w Wf

stare TGTU (od półnuty do t. 235)

Łuk w Wa i Wn2 (→Wn3)

Łuk w Wn1

obejmujący od ósemki as-es na 3. mierze - do tej adnotacji chyba trzeba dołączyć też ten mały łuczek i zmienić go na dolny?
..

Zasięg łuku wpisanego przez Chopina w Wfn jest na podstawie dostępnej fotografii trudny do oceny. Jego odczytanie w Wn1 sugeruje, że w rzeczywistości mógł on być dłuższy niż jego widoczna dziś część. Biorąc pod uwagę budowę frazy i łukowanie analogicznych fraz w t. 245-260 i 89-103, za uzasadnione uważamy trzy łukowania źródłowe: Wfn, Wf i Wa (Wn2, Wn3). Do tekstu głównego przyjmujemy to ostatnie, gdyż zarówno moment rozpoczęcia, jak i zakończenia tego łuku pojawia się w więcej niż w jednym źródle autentycznym: rozpoczęcie od szesnastki f1 występuje w Wfn i Wa, a zakończenie w t. 235 – w Wf i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn