Wn1
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 25

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.     Tu TGTU

 w Wf (→Wn1,Wa)

!!!   na 3 szesnastki (do połowy główki)

 w Wn2 (→Wn3Wn4Wn5)

!!!    na 4 szesnastki (do połowy główki)

Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki  długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: The University of Chicago Library, Chicago