op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
Akcent w 1. połowie taktu można w A odczytywać jako długi lub krótki. Wyraźnie dłuższy znak zapisany jest także w AI. Z drugiej strony, porównanie z analogicznymi akcentami w 2. połowie tego taktu i w t. 1-2 sugeruje tę drugą możliwość i tak ten znak zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji kontekst, zwłaszcza harmoniczny, może usprawiedliwiać wyróżnienie tej nuty dłuższym akcentem.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
