Strona:
Źródło tekstu:
s. 2, t. 17-34
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
t. 29
Znak interpretujemy jako akcent długi ze względu na jego położenie nad nutą i brak poprzedzającego znaku . W wydaniach przesunięto go pomiędzy tercje górnego głosu, co z pewnością jest dziełem sztycharza Wf.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, Wf1, Wf2, WfD, WfJ, WfS, Wn1a, Wn2, Wn3, Wn4, Wn5, Wa2, Wa3, Wa4, Wn1