Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 45

 w A

!!!   miniat: ten takt, tylko pr.r., trochę ścieśniona.     Tu widły od 6. do 8. szesnastki (pod pr.r.)

Wf (→Wn1,Wa)

!!!     widły od 2. do 4. szesnastki

Wn2 (→Wn3Wn4Wn5)

!!!   widły od 1. do 6. nuty

Propozycja redakcji

!!!    TGTU

Znak A miał mieć zapewne podobny zasięg jak w znacznie staranniej zapisanych t. 5 i 13. Notacja A wykazuje w tym fragmencie ślady niedopracowania i pośpiechu, np. brak łuku przetrzymującego (a przetrzymanie es1 oznaczone jest tylko w t. 44, na końcu linii), brak kropki przedłużającej półnutę es1, brak  przywracającego ges w t. 46. Dlatego w tekście głównym proponujemy znaki użyte przez Chopina w t. 5 i 13.

Widełki  w Wf (→Wn1,Wa) mają właściwie charakter akcentu długiego, nie jest jednak pewne, czy umieszczenie ich w 1. połowie taktu było wynikiem interwencji Chopina, czy niedokładności sztycharza. W dalszych Wn z zadziwiającą konsekwencją dowolnie wydłużano ten znak (co uśredniamy).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.