|
|
|
|
|
|
|
|
W t. 32 Chopin zmieniał pisownię 6. nuty, a prawdopodobnie także brzmienie ostatniej. Szósta nuta zapisana jest w A jako fis1, a przed f2 w następnym akordzie widnieje ostrzegawczy 
. Jako fis1 miała prawdopodobnie brzmieć również ostatnia szesnastka, o czym świadczy z kolei ostrzegawczy przed f1 na początku t. 33. Ostatecznie Chopin dopisał w A przed końcową nutą t. 32, zmieniając ją na f1. W korekcie Wf (→Wn,Wa) pisownia 6. nuty została zmieniona na ges1, a niepotrzebny już przed f2 usunięto. W Wf (→Wa2→Wa3) usunięto także znak przed ostatnią nutą t. 32, jednak pozostawione ślady sugerują, że był to 
a nie , co znajduje potwierdzenie w fis1 występującym w tym miejscu w Wn (i Wa4). W tej sytuacji nie wiadomo, czy to fis1 w egzemplarzu korektowym Wf było rezultatem pomyłki sztycharza, czy może "przejściowej" korekty Chopina, który tym samym powróciłby do pierwotnej koncepcji, by w końcu ponownie ją porzucić (ale wprowadzając melodyczny krok głosu szesnastkowego w t. 28-29). W każdym wypadku wersja gotowego Wf musi być uznana za ostateczną, zwłaszcza że nie różni się ona w brzmieniu od wersji A. W tekście głównym podajemy więc notację Wf, w której poprawiamy zapis pierwszego akordu w t. 33, zmieniając nieuzasadniony w tej wersji ostrzegawczy przed f1 na 
przed as1.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Korekty enharmonii, Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji