Wf1
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 17-22

Bez znaków w A

!!!    miniat:  2. połowa t. 17, obie 5linie, bez łuków.     Tu pusta klisza

 w Wf

!!!    w t. 17-18 długość 3 pełnych 16ek (od laski 1. nuty trioli do laski 1. nuty następnej trioli; 21 od laski 1. nuty do laski 3. nuty. W t. 17 i 21 trochę bliżej pr.r. niż l.r., w t. 18 na wysokości 17 

Wn i Wa

!!!    t. 17-18:   na długość wiązania trioli (jak Wf w t. 21); t. 21: akcent długi. Wszystkie znaki pod pr.r.

Długie akcenty proponowane przez redakcję

!!!    TGTU (4 znaki)

Zdaniem redakcji trzy znaki  w t. 17-18 i 21, wpisane przez Chopina w trakcie korekty Wf, są akcentami długimi i odnoszą się do mających charakter appoggiatur nut b1 l.r. Tego typu motywy spotykamy kilkakrotnie w twórczości Chopina, np. w Nokturnie g op. 37 nr 1, t. 1-2 i analog., Polonezie Es op. 22, t. 111-112 i analog. W wydaniach znaki są dłuższe i podpisane raczej pod pr.r. O tym, że sztycharz Wf nie zawsze dokładnie odtwarzał Chopinowskie wpisy, świadczą zdeformowane akcenty w Etiudzie a nr 2, t. 8 i 12. W tekście głównym proponujemy też uzupełnienie znaku w t. 22.

Nuty b1 w t. 17-18 i 21-22 były w A wpisywane zamiast pierwotnych as1.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie, Poprawki A, Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.