Łuki A są w tych taktach niedokładne – łuk w t. 6 urywa się nad 3. lub 4. ósemką taktu, a następny rozpoczyna się nie wcześniej niż na 6. ósemce. Łukowanie podobnych fragmentów, a w zasadzie niemal całej Etiudy, nie wskazuje, by pozostawienie w tym kontekście jednej lub kilku ósemek bez łuku mogło odpowiadać intencji Chopina. Wątpliwości nie rozwiewa Wf (→Wn1), w którym łuk w t. 6 doprowadzony jest wprawdzie do ostatniej ósemki, ale bez widocznych śladów korygowania (ślady takie są w Wf doskonale widoczne np. w t. 5), tak iż nie ma pewności, czy to Chopin nadał mu taki zasięg. Łuk w t. 7 odtworzono zaś w tych wydaniach z zachowaniem niejednoznaczności A. Tak więc także drugie niewątpliwie autentyczne źródło, jakim jest Wf, nie daje pewności, jakie łukowanie Chopin miał tu na myśli.
Łukowanie w Wa i – odmienne – w późniejszych Wn jest jednoznaczne, ale Chopin z pewnością nie miał na nie wpływu.
Proponowane przez nas odczytanie niejednoznacznych źródeł zachowuje maksymalną zgodność z ich kształtem graficznym. Natomiast jako tekst główny proponujemy ciągły łuk od 2. ósemki t. 6 do połowy t. 8, wzorowany na dwóch późniejszych powtórzeniach tej frazy, w których intencja Chopina wyrażona jest w sposób nie budzący wątpliwości. W t. 38-39 ciągły łuk wypisany jest w A, widać przy tym, że Chopin łączył napisane tam początkowo krótsze łuki. Nadaje to wiarygodności także łukowi Wf (→Wn,Wa) w t. 14-15, w których mógł on być korygowany przez Chopina.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji