Wn2
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład [Wa2]
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 6-7

Łuki A

!!!   miniat: od 2. ósemki t. 6 do 2. ósemki t. 7, tylko pr.r., bez wideł.      Tu łuk od 2. do 4. ósemki t. 6 i od 6. ósemki t. 6 do 3. ósemki t. 8.

Wf (→Wn1), interpretacja

Wa

!!!    t. 6=Wf, t. 7 od 2. ósemki

Wn2 (→Wn3Wn4)

!!!     t. 6=Wf,   t. 7 od 1. ósemki ("stare TGTU")

Propozycja redakcji

!!!!!!!!!  NOWE TGTU   !!!!!!!!!!!!!   ciągły łuk od 2. ósemki t. 6 do 3. ósemki t. 8

Łuki A są w tych taktach niedokładne – łuk w t. 6 urywa się nad 3. lub 4. ósemką taktu, a następny rozpoczyna się nie wcześniej niż na 6. ósemce. Łukowanie podobnych fragmentów, a w zasadzie niemal całej Etiudy, nie wskazuje, by pozostawienie w tym kontekście jednej lub kilku ósemek bez łuku mogło odpowiadać intencji Chopina. Wątpliwości nie rozwiewa Wf (→Wn1), w którym łuk w t. 6 doprowadzony jest wprawdzie do ostatniej ósemki, ale bez widocznych śladów korygowania (ślady takie są w Wf doskonale widoczne np. w t. 5), tak iż nie ma pewności, czy to Chopin nadał mu taki zasięg. Łuk w t. 7 odtworzono zaś w tych wydaniach z zachowaniem niejednoznaczności A. Tak więc także drugie niewątpliwie autentyczne źródło, jakim jest Wf, nie daje pewności, jakie łukowanie Chopin miał tu na myśli.
Łukowanie w Wa i – odmienne – w późniejszych Wn jest jednoznaczne, ale Chopin z pewnością nie miał na nie wpływu.

Proponowane przez nas odczytanie niejednoznacz­nych źródeł zachowuje maksymalną zgodność z ich kształtem graficznym. Natomiast jako tekst główny proponujemy ciągły łuk od 2. ósemki t. 6 do połowy t. 8, wzorowany na dwóch późniejszych powtórzeniach tej frazy, w których intencja Chopina wyrażona jest w sposób nie budzący wątpliwości. W t. 38-39 ciągły łuk wypisany jest w A, widać przy tym, że Chopin łączył napisane tam początkowo krótsze łuki. Nadaje to wiarygodności także łukowi Wf (→Wn,Wa) w t. 14-15, w których mógł on być korygowany przez Chopina.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.