Zagadnienia : Akcenty długie
t. 63-65
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcenty pr.r. na początku tych taktów, mimo niezbyt dużych rozmiarów, mają postać charakterystyczną raczej dla akcentów długich. Także znaki w Wf, a w t. 63 również w Wa, można uznać za długie. W pozostałych sytuacjach widzimy w źródłach krótkie akcenty. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||||
t. 66
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||
t. 68
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcent długi byłby tu, zdaniem redakcji, odpowiedniejszy niż widoczny w A akcent krótki, który uważamy tym samym za zapisany niedokładnie (por. t. 66). W Wf (→Wn,Wa) znak w ogóle pominięto, co można uznać za uzasadnione ze względu na mniejsze natężenie dynamiczne t. 67-68 w porównaniu z t. 65-66. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym pozostawiamy zastosowanie akcentu do uznania wykonawcy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
||||||||
t. 69
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
||||||||
t. 70
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
W A oba akcenty w tym takcie różnią się wyraźnie długością, czego nie uwzględniono w wydaniach. Pierwszy z nich, długi, odnosi się zdaniem redakcji raczej do górnego głosu, dlatego w tekście głównym przenosimy go nad akord. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie |