op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
W A kasowniki podwyższające es na e wpisane są tylko przed górną nutą akordu na początku t. 81 i w t. 82 (także przed e w pr.r.), a bemole obniżające d na des (w różnych oktawach) – tylko na 2. mierze t. 81. W Wf dodano do nich 
przed dolną nutą akordu w t. 81 oraz bemole des na 2. mierze t. 82. W Wn uzupełniono wszystkie brakujące znaki (także przed des w pr.r.). W Wa3 dodano bemole na 4. mierze t. 81 (tylko w l.r.) i na 4. mierze t. 82 (oba), zaś Wa4 ma znaki w tych samych miejscach, co Wn.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość
