op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll



op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
![]() |
h w KLI !!! miniat: od 2. grupy do końca taktu, tylko pr.r., bez wideł. Tu 3x h, ostatnie z kasownikiem |
|
![]() |
!!! tgtu |
Pierwszą nutą 2. grupy szesnastek jest w KLI h1, podobnie w 4. grupie pojawia się h3. Główka nuty rozpoczynającej 3. grupę jest nieczytelna, ale zarówno długość laseczki, jak i logika figuracji wskazują na h2 jako zamierzoną wysokość tej nuty. W tekście głównym podajemy niewątpliwie ulepszoną wersję Wf (→Wn,Wa).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Zmiany linii głównej
notacja: Wysokość