|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Połączenie trytonu z następującą oktawą, związane zapewne z odpowiednią akcentacją, stanowiło od samego początku istotny czynnik formotwórczy tych dwóch taktów. Świadczy o tym obecność dwóch łuków w KLI, jedynych oznaczeń wykonawczych w tym rękopisie, odtwarzającym niewątpliwie bardzo wczesny etap zapisu Etiudy. Biorąc pod uwagę roboczy charakter tego zapisu, łuki te mogły dotyczyć także pozostałych par dwudźwięków, będących powtórzeniem tych opatrzonych łukami. Przypuszczenie to potwierdzają późniejsze źródła:
- Ao ma łuki przy trzech parach, w tym dwa razy podwójne;
- w podkładzie do Wf podwójne łuki łączą pierwsze dwie pary, ale brak łuków przy dwóch kolejnych był z pewnością przypadkowy, gdyż Chopin dopisał je w Wfkor (pojedyncze).
Zdaniem redakcji, powyższe dowodzi, że intencją Chopina było połączenie łukami każdej z czterech par dwudźwięków. Pozostaje kwestia użycia pojedynczych lub podwójnych łuków. Analiza zapisów w poszczególnych źródłach pozwala stwierdzić, że:
- pojedyncze łuki stawiane były przez Chopina zarówno przy górnych nutach dwudźwięków (KLI i Ao), jak i dolnych (Wfkor);
- w trzech z czterech miejsc Chopin wpisał podwójne łuki – w Ao w 1. i 3. parze, w podkładzie dla Wf w 1. i 2. parze;
- zróżnicowane łuki Wf były wpisywane przez Chopina w różnym czasie – podwójne w podkładzie dla Wf, pojednyncze w Wfkor. Chopin nie zrezygnował jednak całkiem z podwójnych, gdyż w jednej z późniejszych korekt Wf użył ich ponownie, aby połączyć oktawy w t. 29-30.
Zdaniem redakcji, można na tej podstawie uznać, że jednolita pisownia z podwójnymi łukami mogła odpowiadać intencji Chopina nie mniej niż ta, która faktycznie została wydrukowana w Wf (→Wa2→Wa3). W tekście głównym proponujemy zatem tę właśnie, jednolitą pisownię, wprowadzoną zresztą już w Wa4 i Wn4 (→Wn5).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji