op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

 t. 2-6

Kwinta na 3. mierze t. 2, 6, 10, 14, 37 i 41, widoczna w KLI, to prawdopodobnie pierwotna wersja tej ósemki (tercja w t. 10 jest przypuszczalnie wpisana omyłkowo zamiast kwinty). Wprawdzie obecność wewnętrznej nuty akordu, pisanej na linii dodanej, bywa bardzo trudna do rozpoznania w Chopinowskich autografach, ale w tym wypadku trudno przypuścić, że ten sam błąd kopista popełnił w pięciu z sześciu miejsc. Nut c¹ nie było też początkowo w Wf, gdyż we wszystkich taktach Chopin dopisywał je w Wfkor.

Chopin wahał się, w którym miejscu postawić ostrzegawcze kasowniki przed c¹. W rękopisach nie ma ich wcale. W Wfkor był początkowo wpisany przed akordem na 2. mierze t. 2, lecz został następnie skreślony. Na późniejszym etapie korekt kasowniki pojawiły się na 2. mierze t. 6 i 10 oraz na 3. mierze t. 14 i 37, co przeszło do Wn1 (→Wn1a). W t. 2 i 41 Wf ma  na 3. mierze taktu, a Wn1 (→Wn1a) – na 2. mierze, co oznacza, że znaki na 2. mierze mogły na pewnym etapie występować także w Wf, a dopiero w końcowej fazie poprawek zostały przeniesione przed ostatni akord. Ślady widoczne w egzemplarzach Wf zdają się potwierdzać tę możliwość. Wersję z  na 3. mierze, być może preferowaną przez Chopina i naszym zdaniem najbardziej uzasadnioną, przyjmujemy do tekstu głównego we wszystkich omawianych taktach. W Wn2 i późniejszych Wn kasowniki umieszczono w całej Etiudzie przed oboma akordami. W Wa2 powtórzono wersję Wf (z wyjątkiem przeoczonego  w t. 6, co poprawiono w Wa3, patrz t. 1-5), natomiast w Wa4 przed akordami na 2. mierze dodano kasowniki wszędzie tam, gdzie ich nie było.

Zestawienie wersji w drukach.
0 – bez kasowników,
1 –  przed 1. akordem (na 2. mierze taktu),
2 –  przed 2. akordem (na 3. mierze taktu),
oba – kasowniki przed oboma akordami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze, Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty Wf, Niepewne nuty na liniach dodanych

notacja: Wysokość