|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Porównanie pisowni 2. połowy t. 8, 12 i 22 (a także 26, 42, 50, 70, 74 i 87) w źródłach opartych na autografach (Wf1 i Wn) prowadzi do następujących wniosków:
-
sztycharze mieli problem ze zrozumieniem notacji 1. oktawy – mimo że kropki mają tu sens tylko jako przedłużenie ćwierćnut, wielokrotnie opatrzone nimi nuty zapisano jako ósemki. Przyczyną kłopotów był niewątpliwie Chopinowski sposób pisania lasek zawsze z prawej strony główek nutowych
; - logika prowadzenia głosów (wydzielenie linii prowadzonej oktawami) i oznaczone kilkakrotnie przetrzymanie 3. ósemki (w t. 87 – drugiej), będące bez wątpienia zapisem "legato harmonicznego" przekonują, że prawidłowa i dokładna jest jedynie notacja, jaką mają Wf1 w t. 6 i Wn w t. 22;
- notacja Wn – wydzielenie początkowej oktawy we wszystkich dziewięciu miejscach, przetrzymanie jednej z następnych ósemek w czterech – sugeruje, że w [A2] Chopin nie chciał różnicować pisowni tych miejsc, co skłania nas do jej ujednolicenia na wzór dwóch taktów wymienionych wyżej.
W Wf2 powtórzono z błędami wersję Wf1, natomiast w Wa poprawiono większość wyraźnych niedokładności Wf1 (z wyjątkiem t. 42).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji