Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 7, t. 36-57
s. 1
s. 2
s. 3, t. 1-8
s. 4, t. 9-17
s. 5, t. 18-26
s. 6, t. 27-35
s. 7, t. 36-57
s. 8, t. 58-67
s. 9, t. 68-76
s. 10, t. 77-87
Wp - Pierwsze wydanie polskie
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Wp - Pierwsze wydanie polskie


  t. 45

Ósemka d1 w KJ

!!!   miniat=t.10-18red + liga f w prawo;    tr=puste,   red=to co na miniaturze

Ósemka d1 w WF

!!!   miniat=t.10-18+liga f w prawo    i to samo na kliszy

Półnuta w Wp

!!!   miniat=t.10-18+liga w prawo    tr=puste,   red=TGTU

Przedłużenie nuty d1, oznaczone tylko w Wp, jest typowym chwytem Chopinowskim. W t. 18, którego t. 45 jest powtórzeniem, w wydaniu tym zastosowano mniej zręczną pisownię z wyraźnym ukazaniem zbiegnięcia się głosów. Pisownia ta mogła wynikać z niezrozumienia zapisu [A], toteż podajemy tu równoważną, najprostszą notację, użytą w t. 10.

Dolna nuta seksty, f, jest w KJ przetrzymana łukiem do na 3. mierze taktu, musi tym samym mieć wartość półnuty. Zapisanie jej tylko jako ósemki jest oczywistą niedokładnością, wynikłą prawdopodobnie z uproszczonej, roboczej notacji [AI].

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ

notacja: Rytm