WfF
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
porównaj
  t. 37

f-d1 w KJ

f-d1 w WfF

!!!   dwugłosowo: półnuta f z ligą wstecz i 4 ósemki nad nią. Ponadto pod tą ligą (i pod 5-linią), jeszcze w t. 36 * odsyłacza + uwaga u dołu strony na prawo od paginy: Łuk przetrzymujący znajduje się tylko w wypisanym nutami Da Capo. A tie between the two is found only in the written out Da Capo section.

f-d1 w WnF (bez łuku)

!!!   miniat i klisza jak WfF, tylko bez łuku

b-d1 w Wp

!!!   TGTU

Alternatywna propozycja redakcji

!!!   notacja jak TGTU, ale basowa nuta = f z ligą wstecz (wersja wariantu z drukowanego tomu WN)

We wcześniejszych źródłach akompaniament nie odbiega tu zasadniczo od tego, który występuje w analogicznym t. 10 (w WF przetrzymanie półnuty f z poprzedniego taktu oznaczone jest niedokładnie ​– odpowiedni łuk znajduje się tylko w WfF w t. 36(r)-37(r), w wypisanym nutami Da Capo). Natomiast Wp ma jako nutę basową b, a nie jak poprzednio półnutę f (przetrzymaną z poprzedniego taktu). Zdaniem redakcji, nie jest pewne, czy wersja ta rzeczywiście była zamierzona przez Chopina: mógł on wpisać tu omyłkowo pierwotną wersję t. 38 (=11).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa