WfF
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
porównaj
  t. 29

KJ, odczyt dosłowny

!!!   miniat : 5 ósemek (2.-6.), dolna 5-linia. Tu jak w źródle.

KJ (możliwa interpretacja) i WF

!!!   jak WfF (wiązania pod widłami TGTU)

Wp

!!!   TGTU

Notacja przetrzymanej nuty basowej g, odczytana dosłownie, jest w KJ (a zapewne i w roboczym [AI]) nieścisła, nie ma wszakże większych wątpliwości, jak należy ją poprawić. Jedną z dalej idących możliwości uprecyzyjnienia pierwotnego zapisu widzimy w WF. W tekście głównym podajemy niewątpliwie późniejszą, udoskonaloną pisownię Wp (w oryginale w kluczu wiolinowym). Wszystkie występujące w źródłach sposoby notacji dają ten sam efekt brzmieniowy.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 25-27

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy KJ

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa