op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
WN 17, Polonez B-dur
Brak określeń tempa-charakteru w KJ i Wp oznacza, że te, które widnieją w WF, są niemal na pewno dodatkiem Fontany. Zgodnie z deklaracją zamieszczoną w posłowiu do WF niektóre z tych dodatków mogą odzwierciedlać zamysł Chopina, znany Fontanie dzięki jego osobistym kontaktom z kompozytorem (patrz charakterystyka tych wydań). I tak tempo metronomiczne (=92) jest bardzo zbliżone do =96, którego Chopin trzykrotnie użył w mających charakter poloneza finałowych odcinkach Wariacji op. 2 i Polonezów op. 3 i 22 (są to jedyne autentyczne oznaczenia metronomiczne odnoszące się do polonezów). Por. uwagę do t. 1-3.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Tempa metronomiczne
notacja: Określenia słowne
Powrót do adnotacji