|
|
Łuk Wa !!! [miniatura, tylko pr.r.: t. 129 (2 ostatnie okatwy)-130 i 135-137; numery taktów 129 i 135. Wersja Wa: Nic nad oktawami 129-130. Łuk od półnuty 135 do kontynuacji (będzie szedł aż do końca linijki i dalej). Klisze w tym i pozostałych wariantach trzeba tak zrobić, żeby wszystkie początki łuków w tej adnotacji dały się skombinować z końcami łuków w adnotacji do t. 139-143. Punkt wspólny na moje oko gdzieś w t. 137, czyli łuki w tej adnotacji będą ucięte gdzieś w tym takcie, wszystkie w tym samym punkcie. Jeśli chodzi o docelowy kształt łuków, to ideałem byłoby, żeby wszystkie wyglądały ładnie. Ale w praktyce najważniejsze są: łuk Wf i łuki KG redakcja, czyli U] |
|
|
!!! [kropki 129-130 w pr.r.; łuk od półnuty 135 do kontynuacji (skończy się na końcu t. 138)] |
|
|
Oznaczenia KG, interpretacja kontekstowa !!! [kropki 129-130 (na kliszy tylko pr.r., jak na miniaturze i aktualnym TGTU); łuk od półnuty 136 do kontynuacji (dojdzie do półnuty 139)] |
|
|
Łuk Wf !!! [łuk od oktawy e1-e2 w t. 129 do kontynuacji (dojdzie do końca linijki i dalej do t. 143)] |
|
|
Oznaczenia Wn2 |
Do tekstu głównego przyjmujemy wersję KG, odtworzoną także w Wn, lecz niedokładnie (łuk w t. 135), a w Wn2 ponadto zadiustowaną (kropki w l.r. w t. 129-130). Również notację Wa można uznać za mniej dokładny zapis tej wersji. Długi łuk Wf został dodany już w druku, prawdopodobnie na polecenie Chopina i zastąpił krótszy, rozpoczynający się – z pewnością błędnie – w t. 134. Wersję tę należy więc uważać za alternatywne, autentyczne ujęcie oznaczeń frazowo-artykulacyjnych tego fragmentu.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Niedokładności KG
notacja: Łuki