W tekście głównym podajemy jeden łuk, obejmujący t. 21-25, zgodnie z Wa i Wf. W tym ostatnim wydaniu widać przy tym ślady korygowania łuku w druku: pierwotnie znak kończył się już w t. 24, na półnucie His2-His1. Taki krótszy łuk ma też KG (→Wn), jest on jednak dopełniony dodatkowym łukiem łączącym dwie ostatnie oktawy motywu. Wersję tę, z pewnością autentyczną, można uważać za rozwiązanie alternatywne.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki