|
|
Łuk podzielony po t. 238 w A, odczyt dosłowny ! miniat: EZnieU 238 + EZnieU1 239-240 lewy koniec |
|
|
Ciągły łuk w A, interpretacja kontekstowa wycinek TGTU; EZTU lewy koniec |
|
|
Łuki podzielone w Wn (→Wf,Wa,Ww) EZnieU 238 + EZnieU2 239 + EZnieU 240 lewy |
Interpretacja łukowania A w tych taktach nie jest jednoznaczna ze względu na prawdopodobne niedokładności zapisu:
- Łuk rozpoczęty w t. 238 urywa się na początku t. 239, po czym od 2. ósemki tego taktu biegnie następny łuk do końca linijki. Kształt i położenie obu łuków sugerują, że oba te łuki były rysowane jednym ciągiem, a odstęp między nimi powstał w wyniku przerwy w dopływie atramentu. Z tego względu w tekście głównym proponujemy ciągły łuk w tym miejscu.
- Sytuacja nie jest całkiem jasna także pomiędzy t. 239-240, gdyż od t. 240 zaczyna się nowa linijka tekstu. Jak to często się zdarza w rękopisach Chopina, łuk na końcu t. 239 wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk rozpoczynający się od 1. ósemki t. 240. Jednorodny pochód tercji z pewnością nie daje powodu do przerwy w łuku, toteż za miarodajny uznajemy łuk w t. 239.
W Wn (→Wf,Wa,Ww) w obu miejscach rozdzielono łuki, co można uznać za dopuszczalne tylko na przejściu t. 238-239.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki