W A, cztery akcenty w tych taktach nie różnią się wielkością od trzech następnych w t. 43. Mimo to w Wn (→Wf) odtworzono je jako akcenty długie, które wydają się bardziej odpowiednie, jeśli wziąć pod uwagę długie wartości rytmiczne akcentowanych akordów. Za intencją użycia akcentów długich przemawia także ich – niewielkie wprawdzie – przesunięcie poza nutę, a także nieco wyraźniejsza notacja tych znaków w t. 44-46, a zwłaszcza 52.
Krótkie akcenty w Wa i Ww to skutek niedokładnego odtworzenia notacji Wn, ich zbieżność z zapisem A jest przypadkowa.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki