Wn1
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 18

Akcent w A (odczyt dosłowny→Wn)

! miniat: wycinek.               EZnieU

 w Wf, Wa i Ww

! miniat: Wa.                    EZTU

Drugi znak dynamiczny pomiędzy pięcioliniami jest bardzo krótki, tak iż można go uznać za akcent. Wrażenie to jest spotęgowane umiejscowieniem znaku dokładnie nad 8. ósemką l.r. i to nieco niżej od poprzedzającego znaku . Jednak zarówno rysunek głównej linii melodycznej, jak i przebieg harmoniczny wskazują na potrzebę diminuenda w końcowej części taktu (od 4. miary), toteż w tekście głównym odtwarzamy ten znak jako widełki  (por. też dłuższy i wyżej położony znak w następnym takcie). W Wn znak długości akcentu umieszczono na jednej wysokości z poprzedzającym , przez co w pozostałych wydaniach myląca asocjacja z 8. ósemką l.r. nie występuje.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa