|
des2 w A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek, ten akord, tylko górna 5-linia. EZnieU = kr. takt. i arpeggio |
|
|
EZTU ale kaso zamiast bemola |
|
|
des2 (z EZTU |
Przed tercją akordu nie ma w A żadnego znaku chromatycznego, co odczytane dosłownie daje des2. W Wn (→Wf,Wa,Ww) uznano to za pomyłkę i dodano 
podwyższający to des2 na d2. Chopin rzadko pisał znaki ostrzegawcze, toteż brak 
przed tą nutą nie może być uważany za argument za d2. Analiza stylistyczna nie pozwala zaś na zdecydowane wyróżnienie którejś z wersji:
- kontekst harmoniczny sąsiednich taktów dopuszcza użycie w omawianym miejscu zarówno akordu B-dur, jak i b-moll;
- w analogicznym t. 60 występuje wprawdzie d1, ale tam des1 byłoby pod względem harmonicznym nie do pomyślenia;
- w wersji z d2 trzy kolejne czterotaktowe frazy kończą się akordem B-dur, co z jednej strony wzmaga oczekiwanie na mającą się pojawić tonikę es-moll, z drugiej jednak wywołuje wrażenie pewnej monotonii.
W tej sytuacji, wobec braku wyraźnych argumentów przemawiających za pomyłką Chopina, w tekście głównym podajemy wersję A, opatrując problematyczną nutę ostrzegawczym .
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Błędy A
notacja: Wysokość
